■ بررسی علمی رابطه‌ی «درآمد» با «رضایت از زندگی» بخش عمومی

گروهی از پژوهشگران با بررسی نقش و برهم‌کنش توسعه‌ی اقتصادی با احساس خوشبختی و رضایت از زندگی، سرانجام اعلام کردند که ثروت می‌تواند خوشبختی به همراه داشته باشد، اما این گزاره تنها در حالتی درست است که درآمد فرد بیش‌تر از 36هزار دلار در سال باشد.

اقتصاددان‌ها با بررسی این پرسش که «آیا توسعه‌ی وضعیتِ اقتصادی، می‌تواند خوشبختی بیاورد یا نه؟»، به این جمع‌بندی رسیده‌اند که رضایت از زندگی در میان افرای که در ثروتمندترین کشورها زندگی می‌کنند، کاهش یافته است.

بررسی‌های انجام‌گرفته از سوی «یوجینیو پروتو» از دانشگاه «وارویک»، و «آلدو راستچینی» از دانشگاه «مینه‌سوتا» همان‌گ.نه که انتظار می‌رفت، به این نتیجه رسید که سطح رضایت از زندگی، با میزان ثروت کشور و توانِ مردم برای تأمین نیازهای نخستین‌شان، همبستگی مستقیم دارد.

اما آن‌چه شگفتی‌آور است، این است که وقتی در آمد به سطحی مشخص می‌رسد (نزدیک به 36هزار دلار)، سطح رضایت از زندگی به اوج خود می‌رسد و پس از آن در کشورهای بسیار ثروتمند اندکی کاهش می‌یابد.

دستاوردهای این بررسی نشان می‌دهند که افرادی که در کشورهایی زندگی می‌کنند که سرانه‌ی تولید ناخالص ملی آن‌ها کم‌تر از 6700دلار است، 12درصد بیش‌تر از کشورهایی که سرانه‌ی تولید ناخالص ملی آن‌ها حدود 18هزار دلار بود، به بیش‌ترین سطح رضایت از زندگی دست یافته‌اند.

وقتی که کشورها به سرانه‌ی تولید ناخالص ملی حدود 36هزار و 400 دلار دست یافتند، افزایش سطح شادی که ثروت به ارمغان می‌آورد، کم‌تر مشهود است.

دستاوردهای این پژوهش را تا اندازه‌ای می‌توان مکمل و تدقیق‌کننده‌ی «پارادوکس استرلین» دانست که اعلام کرده است: ارتباط رضایت از زندگی و تولید ناخالص ملی در کشورهای غنی و فقیر، کم‌وبیش در یک سطح است.

پارادوکس استرلین که برگرفته از نام اقتصاددان نام‌دار، «ریچارد استرلین» است، می‌گوید: درآمد بالا لزوماً افراد را شادمان‌‌تر نمی‌کند. این نگره از سال 1974 که بیان شد، دیدگاه‌های همه و به‌ویژه اقتصاددان‌ها را دست‌خوش دگرگونی‌های بسیاری کرده است.

برگرفته از : خبرگزاری مهر
http://www.mehrnews.com/mobile/detail/2185107
ویرایش و گزینش تصویرها : امیریاشار فیلا