■ «تلفن همراه قجـری»! ، نمونه‌ای دیگر از ادعاهای بی‌پایه و اساس بخش عمومی

وبگاه مٶسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی مدعی شده است که نخستین تلفن همراهِ به‌کارگرفته‌شده در ایران، متعلق به ناصرالدین‌شاه بوده است. بنا بر ادعای این مؤسسه، این تلفن در سال ۱۲۳۰ ساخته شده و «این تلفن همراه در سفرها همراه ناصرالدین‌شاه بوده و در زمان نیاز، به کابل‌های کشیده‌شده در میان راه وصل و با مخاطب موردنظر تماس تلفنی برقرار می‌شده است.»

این ادعا از آغاز تا پایان، نادرست و بی‌پایه است. پی بُردن به این نادرستی هم دشوار نیست :

زبرا افزون بر آن این وبگاه روشن نکرده که مقصودش از «سال 1320»، تاریخ هجری خورشیدی بوده است یا هجری قمری، کاملاً آشکار و روشن است که این تاریخ نمی‌تواند هجری خورشیدی باشد؛ چون در سال 1320 خورشیدی، سال‌ها از مرگ ناصرالدین‌شاه می‌گذشت. اگر هم این تاریخ را «1320 هجری قمری» فرض کنیم، باز به تناقض خواهیم رسید؛ زیرا این تاریخ ۲۵ سال پیش از ثبت اختراع تلفن از سوی الکساندر گراهام‌بل است.

افزون بر این‌ها، تلفن محلی (و نه راه دور) حتا در ایالات متحد نیز تا سال‌های پایانی سلطنت ناصرالدین‌شاه به مرحله‌ی تولید و خدمات تجاری محدود نرسیده بود. تلفن راه دور نیز در دهه‌ی دوم قرن بیستم، یعنی دوران احمدشاه قاجار و رضاشاه پهلوی اندک‌امدک به مرحله‌ی تولید تجاری رسید.

پس باز هم به این نتیجه می‌رسیم که :
پیش از فوروارد کردن و بازنشر هر مطلب و محتوایی که در نت می‌بینیم یا در میل‌باکس‌مان دریافت می‌کنیم، به‌تر است اندکی درنگ کنیم و روی درستی و امکان‌پذیر بودن یا نبودنش بیندیشیم.

ساده‌لوح نباشیم.
خوش‌باور نباشیم.
خردگرا باشیم.
سخت‌گیر باشیم؛
و در پراکندنِ سخن‌های بی‌پایه و تحمیق‌کننده، مشارکت و همدستی نکنیم.


برگرفته از :
ویکی‌پدیای فارسی (مدخل «ناصرالدین‌شاه قاجار»)
بازنگاری : امیریاشار فیلا