با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر، مرتبط با موضوع در دسترس شما خواهد بود.بر پایه‌ی برخی برآوردها، جهانی که می‌شناسیم، ممکن است دربردارنده‌ی تا ۲تریلیون کهکشان باشد. البته می‌دانیم که به طور متوسط هر کهکشان نزدیک به ۱۰۰میلیون ستاره و شمار نامحدودی سیاره دارد؛ اما آیا می‌شود که این تعداد کهکشان، نسخه‌هایی کپی‌شده از جهانی باشند که ما درک می‌کنیم؟
به گزارش «بیگ‌بنگ»، شاید مفهوم چندجهانی که به طور نامحسوس همراه با ما همسو می شود، نماینده نسخه هایی از واقعیت است که تقریبا مشابه با خود ما هستند. ارین مک دونالد، اخترفیزیکدان و مهندس، با موضوع بررسی نکاتی برجسته؛ رابطۀ میان علم، تکنولوژی و ژانر علمی- تخیلی را بررسی کرد. وی گفت: در حالی که دانشمندان هنوز هیچ شواهدی دربارۀ وجود “چندجهانی” پیدا نکرده اند، تعدادی از فرضیه ها وجود دارد که از قوانین فیزیک برای بررسی امکان ِ وجود چندجهانی، استفاده می کنند که گاهی اوقات در این روند، درک ما از واقعیت را به چالش می کشند.
مک دونالد توضیح داد که جهان فضای سه بعدی فضا-زمان، با زمان در هم آمیخته شده تا پیوستی چهار بعدی تشکیل دهد، اما دانشمندان نمی توانند با قطعیت بگویند که فضا- زمان چگونه به نظر می رسد، به این معنی که ممکن است جهان های بی شماری وجود داشته باشند که برای ما نامرئی هستند. ساده ترین مفهوم چند جهانی، معروف به جهان آینه ای است که در آن یک جهان متناوب به طور موازی نزدیک به ماست، اما در عین حال مخالف آن است – مانند قسمت “آینه، آینه” اصلی سریال تلویزیونی “Star Trek” که در آن بخش فرود، به اشتباه به نسخه دیگری از سازمان منتقل شد که مجهز به نسخه های وحشیانه تر از خدمه مشابه شده اش بود!
مکدونالد گفت: یکی دیگر از دیدگاه های چندبُعدی، جهان غشایی است که جهان ما را به عنوان یک غشا در بطنی گسترده و احتمالا بی نهایت از جهان های غشایی توصیف می کند، اما هیچ اتصال یا وسیله ای برای برقراری ارتباط بین آنها وجود ندارد. در این مثال چندین جهان ممکن است در حباب های فضا و زمان وجود داشته باشند. به گفته مک دونالد، با این حساب، ساکنان دو جهان در صورت اتصال حباب ها به طور مستقیم به یکدیگر می توانند به طور نظری با هم ارتباط برقرار کنند.
مک دونالد افزود: جهان های کوانتومی بیشتر در علم فیزیک ظاهر می شوند. این ایده نشان می دهد که هر تصمیمی که فرد می گیرد، یک جدول زمانی جدید را ایجاد می کند، ایجاد یک جهان جدید و مستقل که مسیر متفاوتی دنبال می کند. نویسندگان داستان های علمی- تخیلی با موضوع ِ “سفر در زمان” اغلب به قوانین جهان کوانتومی استناد می کنند تا توضیح دهند که چگونه شخصیت ها می توانند به گذشته سفر کنند و در عین حال موجودیت حال حاضر خود را از بین نبرند – در واقع هر کدام از این انتخاب ها، جهان های کامل جدیدی را به وجود می آورد، و جهان دست نخوردۀ اصلی خود را ترک می کند.
اما شاید قابل تعمیم دهنده ترین فرض این است که آیا جهانی که ما آن را واقعی می پنداریم، در واقع نوعی از شبیه سازی، همانند فیلم «ماتریکس» است. مک دونالد از مخاطبان پرسید: آیا می خواهید بدانید که آیا شما در یک شبیه سازی زندگی می کنید و هیچ کنترلی روی کارهای خود ندارید؟ آیا می توانیم آزمایش کنیم و متوجه شویم که همگی ما از کد ساخته شده ایم؟ به گفته او در حال حاضر، بسیاری از سوالات در مورد چندجهانی و واقعیت بدون پاسخ هستند، اما موضوعاتی هستند که برای فکر کردن بسیار جالب اند.با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر، مرتبط با موضوع در دسترس شما خواهد بود.برگردان : محبوبه معصوم‌نیا
برگرفته از :
وبگاه علمی «بیگ‌بنگ»
