■ ضمانت ! بخش عمومی

اخیراً در شماری از سایت‌های پارسی‌زبان و برخی دیگر از رسانه‌ها، کاربران شاهد تکرار انبوه و پرشمار یک آگهی تبلیغاتی هستند که مضمونِ آن، دعوت از ایرانیان برای سرمایه‌گذاری در صنعت ساختمانِ کشور ترکیه است؛ و با وعده‌هایی همچون «اعطای مالکیت قطعی برای اولین بار» ، «خریداری ملک رویایی‌تان به نام خودتان» و «اقامت در شهر استانبول»، می‌کوشد سرمایه‌های خرد و کلانِ ایرانی را جذب کند و در بهره‌مندی از این موهبتِ بی‌دردسر، از کشورهایی
مانند امارات عقب نماند.

تا این‌جای ماجرا، نکته‌ی تازه‌ای ندارد و همان حکایتِ سابقه‌دار و تأسف‌بار خروج سرمایه‌های ایرانی برای رونق بخشیدن و آباد کردنِ جاهایی غیر از ایران است؛ اما آنچه این تبلیغ را از دیگر آگهی‌های دارای مضمونِ همانند، متمایز و جدا می‌کند، جمله‌ی پایانی آن است که می‌گوید : «با ضمانت دولت ترکیه».

این جمله، مضحک‌ترین عبارتی‌ست که می‌توان برای چنین تبلیغی تصور کرد؛ چون «ضمانت» تنها هنگامی مفهوم و معنا دارد که شخص ضمانت‌کننده (چه حقیقی، چه حقوقی)، اعتبار و وجهه‌ای ـ دست‌کم در زمینه‌ی آنچه ضمانت می‌کند ـ داشته باشد؛ و این وجهه و اعتبار، دقیقاً همان چیزی‌ست که دولت ترکیه در زمینه‌ی رفتار با اتباع دیگر سرزمین‌ها و همسایگانش، به‌کل از آن بی‌بهره است :

جهان و جهانیان هنوز خاطره‌ی نسل‌کشی و قتل‌عام ارامنه به دست دولت ترکیه در سال 1915 را از یاد نبرده‌اند؛ حال بگذریم از یورش‌های گاه و بی‌گاه و تجاوزهای وحشیانه‌ی دولت عثمانی به شهرها و روستاهای آذربایجان و دیگر مناطق باختریِ ایران در طول پانصد سال اخیر، و کشتار هم‌میهنانِ بی‌دفاع‌مان، که تنها گناه‌شان نزدیک بودنِ خانه و کاشانه‌شان به مرزهای ایران با دولت عثمانی بود؛ دولتی که همواره و همچنان برآورده شدنِ سوداهای زیاده‌خواهانه‌اش
را در تضعیف همسایگانش، دامن زدن به تنش‌ها، و سوء استفاده از اختلاف‌‌های منطقه‌ای می‌جوید.

چه‌بسا همین امروز هم اگر دولت‌مردانِ ترکیه دغدغه‌ی ارزیابی عملکردشان از سوی اتحادیه‌ی اروپا و بیم کنار گذاشته شدن از این اتحادیه را نداشتند، بدشان نمی‌آمد که با اقلیت‌هایی همچون شهروندانِ کرد خودشان، همان رفتاری را بکنند که 97 سال پیش با ارامنه‌ کردند.

بنابراین، «ضمانت حقوق سرمایه‌گذاران و اقامت‌کنندگانِ خارجی از سوی دولت ترکیه» ادعایی دروغین، خنده‌دار و مضحک است که به‌هیچ‌روی نمی‌توان آن را باور کرد؛ همانند شعارها و پیامک‌های تبلیغاتی شماری از نامزدهای عضویت در هیأت‌مدیره‌ی سازمان نظام مهندسی، که بی‌توجه‌اند به این نکته که: به‌خاطر عملکردشان در گذشته، نام‌شان به برندی برای «سوء مدیریت» و «ناکارآمدی» تبدیل شده؛ و به همین خاطر، تبلیغ‌هایشان بیش‌تر به لطیفه می‌ماند و
کارکرد وارونه دارد.