ـ شناسنامه‌ی طرح :
نام : آتلیه‌ی معماری 4×12
طراح : گروه معماران USE
گروه طراحی : محمد عرب ، مینا معین‌الدینی
زیربنا : 70 مترمربع
سال اجرا : 2011 میلادی (1390 خورشیدی)
امروزه نزدیک به 30درصد از جمعیت شهرهای ایران، 20 تا 35ساله‌اند و خواهانِ امکانات و فضاهایی برای زندگی مستقل برای خود هستند؛ که این وضعیت، به افزایش درخواست برای محل زندگی و کار انجامیده است. از سوی دیگر، میانگین درآمد ماهانه در ایران، نزدیک به یک‌میلیون‌ویکصدهزار تومان است؛ و با میانگین حدود چهارمیلیون‌وهشتصدهزارتومانی قیمت هر متر زمین در شهر اصفهان، دست‌کم 53 سال طول می‌کشد تا فردی با دست‌مزد خود بتواند زمینی در اصفهان خریداری کند.
بر همین اساس، می‌باید در فرآیند ساخت‌وسازهای شهرهایی همچون اصفهان، بازنگری انجام پذیرد. به سخن دیگر، ساکنانِ اصفهانِ امروز به گونه‌ای معماریِ کوچک‌مقیاس با کیفیتِ فضاییِ بالا و هماهنگ با فرهنگ و شیوه‌ی زیست‌شان نیاز دارند. از همین رو، تجزیه و تحلیل فضاهای شهری در مقیاس کوچک، الویتی بااهمیت برای طراحی به شمار می‌رود.
در سال 2002 شهرداری اصفهان طرح گسترش خیابان آذر از 16متر به 26متر را پیاده کرد، که در پی آن، در سال 2010 یک تکه‌ی 4متری میان یکی از خانه و خیابان بر جای ماند؛ و بر پایه‌ی همان نیازی که پیش‌تر گفته شد، و در راستای بازیابی این فضا و بهره‌گیریِ بهینه از آن، گروه معمارانِ USE تصمیم به ایجاد استودیو و آتلیه‌ای در این زمین 40مترمربعی گرفت.
در زمان طراحی آین آتلیه، طراحان با چالش های زیر روبه‌رو بوده‌اند:
ـ این ساختمان با کاربریِ یک آتلیه‌ی معماری، چه‌گونه می‌تواند با بافت شهریِ پیرامون خود (عباس‌آباد، یکی از محله‌های عصر صفوی اصفهان) کارکردی هماهنگ داشته باشد؟
ـ ارتباط و مجاورتِ این آتلیه‌ی معماری با بخش‌های مسکونی پیرامونش چه‌گونه باشد تا مزاحمت درست نکند؟
ـ چالش دیگر، موقعیت زمین در کنار خیابانِ پررفت‌وآمد و شلوغ آذر، و چه‌گونگی داشتن نور طبیعی مناسب به‌همراه حفظ حریم و درون‌گرایی آن بود.
هسته (توده‌ی سفید)، پوسته (ترکیب زمین) و فضای میان‌بافتی (فاصله‌ی میان هسته و پوسته) عناصر کلیدیِ طراحی این آتلیه بودند. این فضای بینابینی در سوی شرق (حیاط)، مدیریت نور و نفوذ در هم‌بستگی درونی را بر عهده دارد و با حضور آب، چشم‌اندازی زیبا را پدید آورده است. آرایش فضایی با پوسته‌ی دوگانه: استحکام آجر (بخش روبه‌شهر) و توده‌ی سفید (بخش درونی)، زمینه‌ساز درون‌گرایی شده است، که می‌تواند به‌عنوان شیوه‌ای درخور و کارآمد برای فضاهای کوچک به کار رود.
برگرفته از : Archdaily
http://www.archdaily.com/515224/4x12-atelier-use-studioویرایش : امیریاشار فیلا
