■ گزیده‌ای از آرامش‌بخش‌ترین موسیقی‌های بی‌کلام آذربایجانی بخش عمومی

مهندس با آذری ها صنمی داری اما تاحالا رو نکردی بیا و راستشو بگو به کسی نمیگم!

اول از مهندس فیلا تشکر می کنم
دوم هم اینکه مهندس شبستانی سر شوخی را باز نکن.....

مهندس جان، من از پدر و مادری هردو تبریزی، زاده‌ی تبریزم،
بزرگ‌شده‌ی اصفهان، و دل‌داده‌ی ایران‌.

:-)

گمان می‌کردم می‌دانید.
در چندتا از روزنوشت‌های پیشین اشاره کرده بودم.

شما هم اگر درست دریافته باشم، زاده‌ی همدان و مقیم رشت هستید؛ درست است؟

فیلا دوستت داریم فیلا دوستت داریم

منت نباشه ها ولی توی انتخابات بهت رای دادم. چیه چپ چپ نگاه میکنی؟

چـو گاهِ گزیـنش گـشت آغـاز
شهنشاه بنشست و بگشاد راز

(مصرع دوم از فردوسی)


مهندس مهیاری جان،
شما عزیز دلی، سرآمدِ بزرگوارهایی، شاهِ بامروت‌ها و بامرام‌هایی، یه‌پارچه آقایی.

چه‌قدر خوبه که ما هر سال موسم انتخاب اعضای برتر که می‌شه، طعم شیرین توجه و بگوبخند و گشاده‌رویی شما رو می‌چشیم!

من الان دیگه واقعاً چی می‌خوام از این دنیا؟
حالا که شما به من رأی دادی و بهم گفتی دوستم داری، آخه دیگه من چه کم‌وکسری و آرزویی می‌تونم داشته باشم!؟

شما اگه منت هم بذاری، حق داری.
مگه کم چیزیه!؟
اون یه رأیی که شما به من دادی، بی‌اغراق به‌اندازه‌ی 700 ـ 800 رأی می‌ارزه.
دست‌اندرکارانِ محترم سایت لطفاً موقع محاسبه و شمارش آراء، این نکته‌ی مهم رو مد نظر قرار بدن.

همین دیگه؛
عرض دیگه‌ای ندارم ...

:-)

آهان ... راستی،
ما کی باشیم که به آقارضای شاه‌گلمون چپ‌چپ نگاه کنیم!؟
الان مدتیه من مدل چشمام همین‌جوریه.
گمونم از عوارض جانبی کمبود مصاحبت با مهندس مهیاری باشه.

کاش این مدت رأی‌گیری رو تا 40 ـ 50 سال دیگه تمدید می‌کردن، تا ما همچنان از لطف و عنایت و
"دوستت داریم"‌های شه‌رضای نازنین‌مون بهره‌مند بشیم و چشامون چپ نشه.

کاش می‌شد ...

آقای مهندس مرادی قره‌تپه
خواهش می‌کنم؛ خوش‌حالم که پسندیده‌اید.

یعنی یک جمله میگیم 1000 تا بارمون میکنه این فیلا

آقای جمشیدیان نمیشه عذر فیلا رو از سایت بخواهید؟ بخدا ثواب داره

مهندس مهیاری جان،
شاه شمشادقدان،
خسرو شیرین‌دهنان،

می می‌گم از غم دوریت چشام چپ شده؛ شما می‌گی عذرمو بخوان !!؟
می‌خوای رسماً کور و روشن‌دل بشم داداش؟

شما که با همه این‌قدر مهربون و بامرامی، چرا آخه با این فیلای مسکین خوب تا نمی‌کنی!!؟
دلشو نشکون؛ ثواب داره به‌خدا ...


دلم جز مهر «مهیاری» طریقی برنمی‌گیرد / ز هر در می‌دهم پندش، ولیکن درنمی‌گیرد

خدا را ای نصیحت‌گو، حدیث شه‌رضایم گو / که نقشی در خیال ما از این خوش‌تر نمی‌گیرد

بیا آقا رضای گل، تو رحمی کن بر این مسکین / که فکری در درون ما از این به‌تر نمی‌گیرد

من این عضویتِ خود را بخواهم سوختن روزی / که شاهِ نازنینانش به جایی برنمی‌گیرد

از آن رو هست یاران را صفاها با «مه» و «یار»ش / که بی مهیاریِ لُپ‌کش، صفایی سر نمی‌گیرد

سر و چشمی چنین دلکش، تو گویی چشم از او بردوز!؟ / برو کاین حرفِ بی‌معنی مرا در سر نمی‌گیرد

میان گریه می‌خندم که چون شمع اندر این مجلس / زبان آتشینم هست، لیکن درنمی‌گیرد

چه خوش صید دلم کردی، بنازم عکس صفحه‌ت را / که کس ویراستاران را از این خوش‌تر نمی‌گیرد

سخن در احتیاج ما و استغنای مهیاری‌ست / چه سود افسونگری ای دل که در دلبر نمی‌گیرد!؟

خدا را رحمی ای منعم، که درویش سر کویت / دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

بدین شعر تر شیرین، ز شاهنشه عجب دارم / که سر تا پای «فیـلا» را چرا در زر نمی‌گیرد!؟


(با اجازه‌ی حافظ والامقام)

با سلام بر خدمت مهندس فیلای عزیز
منم یه آذریم
نپسندم چکار کنم

سپاس

من عاضق آهنگ کوچلره سوپ میشم هستم....
مرسی مهندس جان

رسما کم آوردم

جناب مهندس مرادی،
زنده و پاینده باشید.
اکنون که این‌گونه است، در نخستین فرصتی که پیدا کنم، چند قطعه‌ی دیگر این آلبوم برگزیده را هم به نشانی ایمیل‌تان خواهم فرستاد.


جناب مهندس نوروزی،
خوش‌حالم که دست‌کم یک قطعه از این پنج قطعه مورد پسند جناب‌عالی بوده.
پاینده باشید.


جناب مهندس افتخاری،
خواهش می‌کنم

مهندس شبستانی عزیز،
پوزش می‌خواهم که درباره‌ی شهری که شما مقیم‌اش هستید، بی‌دقتی کرده بودم.
سلام مرا به نسیم‌های ساحلی روح‌نواز آستارای زیبا برسانید.
پاینده باشید.

:-)

نفرمایید مهندس مهیاری جان؛
لحن و قالب حرف‌هایی که توی دوتا کامنت قبلی گفتم، درسته که شوخی و طنزه،
اما باور کنید که اصل موضوع ـ که همون ارادتِ ویژه‌ی من به شماست ـ بسیار جدی و واقعیه.
زنده و برقرار باشید.

من هم به نوبه خود ارادت خود را به دوستان با صفا و بویژه مهندس امیر یاشار فیلا که واقعا کلام شیوا و فصیحی دارند، ابراز میدارم.از بابت ارسال قطعاتِی از موسیقی آذربایجانی نیز ممنون و سپاسگزارم.

مهر پیوسته و لطف بی‌وقفه‌ی حضرت‌عالی را ارج می‌نهم جناب آقای مهندس محسون.
ارادت دورادور من به جناب‌عالی هم که گمان نمی‌کنم نیاز به بازگویی داشته باشد.
پاینده باشید.

یکی از دوستام آذری بود از این آهنگها زیاد می گذاشت تجدید خاطره شد.تشکر مهندس به خاط به یاد آوری مجدد قسمتی از دوران دانشجویی با این آهنگهای زیبا و دلنشین

آقای مهندس حاج‌محمدی ارجمند،
بسیار خوشنودم که این روزنوشت و این قطعه‌ها باعث شده‌اند چندتایی از خاطره‌های خوش دوران دانشجویی‌تان زنده و تداعی شوند.
توجه و ابراز لطف‌تان را ارج می‌نهم.

خلاقیتتون عالیه

نظر لطف شماست ...

:-)

«پرسیدم: "آقای گلپا چی بزنم؟" گفت: "هر چی دوست داری بزن". گفتم: "سه‌گاه خوبه؟" گفت "خیلی عالیه". دوباره پرسیدم: "از چه نتی بزنم؟" گلپا با غرور خاصی پاسخ داد: "از هرجا دوست داری بزن". به‌هرحال هر خواننده محدوده‌ی صدایی خاصی دارد و معمولاً خوانندگان جای صدا‌یشان را به نوازنده می‌گویند؛ اما گلپا دست من را باز گذاشت. من هم با شیطنتِ جوانی که در آن سن داشتم، "چپ‌کوک" برای ایشان زدم که جای صدای خانم‌هاست و اجرایش برای یک خواننده‌ی مرد تقریباً ناممکن است. ته دلم هم با همان شیطنت خاص جوانی منتظر بودم ببینم گلپا چه می‌کند؟ گلپا زمزمه‌ای زیر لب کرد و بعد با ابتکار بسیار جالبی شروع به خواندنِ مثنویِ مخالفِ سه‌گاه کرد که دقیقاً جای صدای خواننده‌ی مرد قرار می‌گرفت؛ و این شعر بهادر یگانه را اجرا کرد: خدایی کن‌ ای مه گناهم ببخش / در آغوش هستی پناهم ببخش / به عشقم نگیری، به مرگم سپار / به اشکم نبخشی، به آهم ببخش / به موی سپیدم نظر کن به مهر / پس آنگه به بخت سیاهم ببخش. به‌قدری این آواز در منِ نوجوان اثر کرد که جادو شدم و از شیطنتی هم که کرده بودم، پشیمان شدم ...»

(بخشی از خاطره‌ای که میلاد کیایی، آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی سنتور
در روزنامه‌ی «شرق» دیروز، نهم بهمن 92 نوشته است.)


امروز، دهم بهمن 1392، هشتادمین سالگرد زادروز استاد اکبر گلپایگانی («گلپا») است؛
استاد ِ نام‌دار و بی‌همتایی که چیرگی و کاربلدی ِ شگفت‌آورش در آواز ایرانی، باعث شد مردم از همان سال‌های میان‌سالی‌اش، او را «حنجره‌طلایی» بخوانند.

یزدان را هزاران بار سپاس، که در آغاز هشتادویکمین سال زندگی، استاد گلپا همچنان ـ بنام‌ایزد ـ تندرست و چالاک و سرحال و تردماغ هستند و به گفته‌ی خودشان، سرگرم انتقال آموخته‌ها و آزموده‌هایشان به چند شاگرد مستعدند؛ گویی آن‌گونه که خودشان در ترانه‌ی «موی سپید» خوانده‌اند، «عشق پادرمیانی کرده»، تا ایشان «احساس جوانی» کنند.

برای این استاد یگانه و دوست‌داشتنی، تندرستی و طول عمر آرزو می‌کنیم و به ایشان بابت همه‌ی خاطره‌های غنی و شیرینی که برای چند نسل از ایرانیان برجای گذاشته‌اند، سپاس می‌گوییم.
استاد! تولدتان مبارک!

روزنامه‌ی «شرق» در شماره‌ی دیروزش (نهم بهمن 92) گفت‌وگویی را که در یکی از واپسین روزهای پاییز امسال با استاد انجام داده، به بهانه‌ی سالگرد زادروز ایشان به چاپ رسانده است؛ که دوست‌داران می‌توانند در این نشانی این گفت‌وگوی خواندنی را بخوانند :

گفت‌وگوی استاد گلپا با روزنامه‌ی «شرق»

پیشنهاد می‌کنم حتماً این دو خاطره‌ی نوشتاری را هم که در همان روزنامه منتشر شده، بخوانید:

خاطره‌ای از میلاد کیایی درباره‌ی استاد گلپایگانی

خاطره‌ای از منصور نریمان درباره‌ی استاد گلپایگانی

ممنون آقای فیلا خیلی حالم رو خوش کرد

سلام خانم اسفندیاری.
خواهش می‌کنم؛
خوش‌حالم از این بابت.

دروغ نگو آینه
که من هنوز جوونم
واسه دلای خسته
بازم می‌خوام بخونم
...

جمعی از پیشکسوتان پهنه‌ی موسیقی به همراه معاون وزیر فرهنگ و ارشاد،
با استاد اکبر گلپایگانی دیدار کردند.


http://musiceiranian.ir/68343-golpa-25.html

بسیار عالی
این حرکت ادامه دار باشد
ممنون

سپاس مهندس فیلا.

آقای مهندس کرباسیون ، خانم مهندس باران
اظهار لطفِ دلگرم‌کننده‌ی شما بزرگواران را ارج می‌نهم.
پاینده باشید.