■ دانشمندان به راز صدای شگفتِ کوالاها پی بردند بخش عمومی

بانگی که کوالاهای ریزاندام برمی‌آورند، معمولاً از گلوی جانوری به بزرگی فیل درمی‌آید. اندام‌های نقش‌آفرین برای تولید این صدا، یک جفت زبانه‌ی گوشتی هستند که کارشان، پدید آوردنِ صداهای جنسیتی است.

کوالاها از بامزه‌ترین جانوران جهان هستند. آهنگ خرخر کردنِ آن‌ها بیش‌تر مانند صدای آروغ و خروپف است تا آواز زیبای یک خواننده؛ اما زیر و بم صدای آن‌ها بسیار ژرف‌تر از صداهای دیگر جانوران است. کوالاها هم مانند انسان‌ها، برای برآوردنِ بانگِ ناله و فریاد و پیام‌رسانی به دیگر هم‌نوعان خود، تارهای آوایی حنجره‌ی خود را می‌لرزانند؛ و با این که بلندای تارهای آوایی آن‌ها به‌سختی به یک سانتی‌متر می‌رسد، توانِ برآوردنِ آوا‌هایی حتا تا فرکانس 51 هرتز را هم دارند. در حقیقت، میانگینِ فرکانس نوای نعره‌ی کوالای بالغ، 27 هرتز است.


چنین گستردگی آوایی را بیش‌تر می‌توان در جانورانی با اندازه‌ی فیل یافت. هنگامی که پژوهشگران بیمارستانِ کوالاهای موگیل در «بلبوری کویینزلند» استرالیا گلوی 10 کوالای نر مرده را آزمایش می‌کردند، یک جفت زبانه‌ی گوشتی بی‌مانند ناشناخته، بالای حنجره‌ی آن‌ها پیدا کردند. زبانه‌ها تا پشت سقف نرم دهان، که آن را از بخش درونی بینی جدا می‌کند، کشیده شده‌اند. وقتی کوالاهای نر هوا را به درون می‌کشند، می‌توانند این تارها را به لرزه و ارتعاش دربیاورند.


با مکش هوا به درون بینی و فرستادن آن میان این تارها، اعضای گروه توانستند صدای خروپف عمیق از این نرهای چالاک دربیاورند. زمانی که این تارها تا بیشینه‌ی طول خود، یعنی چیزی نزدیک به 5 سانتی‌متر کشیده می‌شوند، در حدود 10 هرتز نوسان می‌کنند، که پایین‌تر از فرکانسی است که انسان می‌تواند بشنود.


«بنجامین چارلتن» از دانشگاه «ساسکس برایتن» انگلستان که این گروه را سرپرستی می‌کند، می‌گوید: «احتمال دارد پژوهشگرانِ دیگری هم پیش‌تر به این تارهای غشایی کوالاها توجه کرده باشند، اما مفهوم کارکردی و توانِ نهفته‌ی این ساختارها را تشخیص نداده بودند.» چارلتن می‌افزاید: «به دلیل آن که این تارها بیش‌تر از 3 برابر بلند‌تر و نزدیک به 700 برابر سنگین‌تر از تارهای آوایی حنجره‌ی کوالاها هستند، می‌توانند در فرکانس‌های پایین‌تر نیز به ارتعاش دربیایند». او تفاوت میان این دو دسته تار را همانند تفاوت میان صداهای زیر رشته‌های نازک گیتار و صدای بم تارهای ضخیم‌تر دانست.



صداهای جنسیتی


پژوهشگران می‌گویند که با این یافته، این نخستین مورد در میان پستان‌دارانِ خشکی‌زی است که اندام تولید آوای ویژه، به‌طور مستقل از حنجره عمل می‌کند. در میان پستان‌دارانِ دریایی، برخی گونه‌های وال‌های دندان‌دار این کار را بدون داشتن حنجره انجام می‌دهند. آن‌ها به جای حنجره، لب‌های صوتی در سرشان دارند که با گذر هوا از میان آن، صداهایی زنگ‌مانند تولید می‌کنند.


چارلتن می‌گوید که شاید این تارها برای پدید آوردنِ کشش در جنس ماده تکامل یافته باشند. او همچنین می‌افزاید: «نعره‌های کوالا آشکارا همانند صداهای جنسیتی است، و آن را در فصل جفت‌گیری برای جذب جنس ماده به کار می‌گیرد، که بخشی از رقابت میان جنس‌های نر نیز به شمار می‌رود.» چارلتن و همکارانش اکنون امیدوارند که دریابند آیا کوالاهای ماده نیز این تارها را دارند یا نه؛ و همچنین می‌خواهند پی ببرند که آیا دیگر جانوران نیز اندام بانگ برآوردنِ مستقل از حنجره دارند یا نه؟ گفتنی‌ست، این پژوهش بر روی گونه‌ی Phascolarctos cinereusاز کوالاها انجام گرفته که زیست‌بوم آن، بالای درختان اکالیپتوس در سواحل شرق و جنوب شرقی کشور استرالیاست.

برگرفته از :
www.enca.com/technology/male-koala-bears-use-extra-vocal-cords-woo-ladies
www.khabaronline.ir