با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.همه‌ی ما او را همان‌گونه که خودش را معرفی می‌کرد، «نغمه‌سرای کودکان» می‌شناسیم و باز هم همان‌طور که خودش پیش‌بینی می‌کرد، می‌توان نشانش را از کودکان گرفت. ۳۲ سال است که زنده‌نام عباس یمینی‌شریف دیگر در میان ما نیست؛ او پس از سال‌ها نغمه‌سُرایی برای کودکان و فرهنگ‌سازی برای آن‌ها، ۲۸ آذر ۱۳۶۸ در ۷۰سالگی چشم از جهان فروبست. این نویسنده و سُراینده‌ی کودکان یکم خرداد سال ۱۲۹۸خورشیدی در محله‌ی پامنار تهران زاده شد. او دانش‌آموخته‌ی مدرسه دارالفنون بود و در سال ۱۳۱۷ تحصیل در دانشسرای مقدماتی را آغاز کرد. در سال ۱۳۲۱ نخستین سروده‌اش برای کودکان، در مجله‌ی «نونهالان» منتشر شد. در سال ۱۳۲۳ با «ابراهیم بنی‌احمد» مجله‌ی «بازی کودکان» را بنیاد نهاد. در سال ۱۳۲۴ شعرهای او در کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران گنجانده شد.
در سال ۱۳۳۲ یمینی‌شریف با بورس دولتی رهسپار آمریکا شد و یک سال در دانشگاه «کلمبیا» به تحصیل دوره‌ی تخصصی آموزش کودکان پرداخت و درجه‌ی فوق لیسانس دریافت کرد. در سال ۱۳۳۴ دبستان «روش نو» را با همسرش، «توران مقومی» پایه گذاشت، که بعدها با گسترش فعالیت به مجموعه‌ی آموزشی از کودکستان تا پایان دوره‌ی راهنمایی تبدیل شد. در دی‌ماه سال ۱۳۳۵ به پیشنهاد «جعفر بدیعی»، نخستین شماره‌ی مجله‌ی «کیهان بچه‌ها» از سوی مؤسسه کیهان انتشار یافت و آن‌ها تا سال ۱۳۵۸ با مؤسسه‌ی کیهان همکاری داشتند.
زنده‌نام عباس یمینی‌شریف از بنیاندگذاران شورای کتاب کودک نیز بود. بیش از ۳۰ اثر شعر و داستان از او در دوران زندگی‌اش به انتشار رسید و برنده‌ی جوایز پرشمار در ادبیات کودکان شد. او در شعری گفته بود: «من نغمه‌سرای کودکانم / شاد است ز مهرشان روانم / عباس یمینی شریفم / گیرید ز کودکان نشانم». خود را نغمه‌سرای کودکان معرفی کرده و پیش‌بینی کرده بود که نشانش را می‌توان از کودکان گرفت؛ پیش‌بینی‌ای که درست بود و کودکان به‌واسطه‌ی کتاب درسی و یا سروده‌های پُرآوزه‌ای همچون «من یار مهربانم» او را می‌شناسد. شعرهای زنده‌یاد یمینی شربف وارد حافظه جمعی ما شده و اگر در جایی آن را بشنویم، با آن همخوانی می‌کنیم و پرت می‌شویم به دوران مدرسه؛ مانند شعری که او برای ایران سروده: «ما گل‌های خندانیم / فرزندان ایرانیم/ ایرانِ پاکِ خود را مانند جان می‌دانیم / ما باید دانا باشیم / هوشیار و بینا باشیم / از بهر حفظ ایران باید توانا باشیم / آباد باش ای ایران، آزاد باش ای ایران / از ما فرزندان خود دلشاد باش ای ایران» و یا شعری که برای کتاب سروده است: «من یار مهربانم / دانا و خوش‌زبانم / گویم سخن فراوان / با آن‌که بی‌زبانم / پندت دهم فراوان / من یار پنددانم / من دوستی هنرمند / با سود و بی‌زیانم/ از من مباش غافل / من یار مهربانم».
ما همه مدیون او هستیمبا کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.برگرفته از:
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)ویرایش برای بازنشر در iiiwe :
امیریاشار فیلا
