■ «مرکز کیهان» در زمین ما بخش دانش و فناوری

«مرکز کیهان» دایره‌ای کوچک از جنس بتن است که پیرامونِ آن را دایره‌ای از ۱۳ آجر پوشانده است. مساحت دایره‌ی بتنی ۷۶ سانتی‌متر است و با احتساب دایره‌ی آجری بیرونی، قطر آن به ۲.۵ متر می‌رسد.

اگر شخصی در دایره مرکزی قرار گرفته و از خود آوایی ایجاد کند، بازتاب آوای خود را خواهد شنید، اما بازتاب از صدای تولیدشده‌ی آغارین بلندتر است. اتفاق جالب‌تر دیگر این است که افرادِ بیرونِ این دایره نمی‌توانند چیزی بشنوند و تنها، کسی که در درون دایره‌ی بتنی قرار دارد، قادر به شنیدن پژواک است. همچنین، اگر فرد درون دایره‌ی بتنی بخواهد با کسانی که بیرونِ آن هستند، سخن بگوید، آوای وی به شکل تاواضح شنیده خواهد شد.

این وجه از دایره از سوی پژوهشگران بسیاری بررسی شده و فرضیه‌های بسیاری برای آن ارائه شده است. از آن میان می‌توان به این توضیح علمی اشاره کرد که تحریف صدا در اثر بازتاب سهموی (سهمی‌گون) دیوار مدور کاشته‌شده‌ی پیرامون دایره‌ی بتنی ایجاد می‌شود. البته این نظریه هنوز تأیید نشده است.

این دایره‌ها در دهه‌ی ۱۹۸۰ ساخته شده‌اند و برخی بر این باورند که آن‌ها در واقع گردابی هستند که تمام انرژی‌های کیهانی آن‌جا به هم می‌رسند و با هم دیدار می‌کنند. البته این نظریه هم هنوز تأیید نشده است.

برگرفته از : خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)
ویرایش : امیریاشار فیلا