■ تغییر کاربری : سنگری از جنگ جهانی اول، سرپناه کوه‌نوردان شد بخش معماری

جنگ اول جهانی در بسیاری کشورها ویرانی‌های فراوان به جا گذاشت. پس از امضای پیمان «راپالو» (Rapallo) به سال ۱۹۲۰ در سرزمینی که بعدها یوگسلاوی نام گرفت، ایتالیا ساختِ زنجیره‌ی بزرگی از سنگرها و سازه‌های رزمی را در آلپ آغاز کرد، که شاهکار مهندسیِ عظیمی بود، دربردارنده‌ی راه‌ها و دست‌رسی‌هایی که به دژهای بلندی‌های آلپ و دیگر سازه‌ها و تجهیزات رزمیِ بالای کوه‌ها می‌رسیدند.

نزدیک به یک سده پس از آن دوره، گروه مهندسان معمار «پرمیکا» (Premica) از کشور اسلوونی، سنگری از سازه‌های رزمیِ آن دوره در آلپ را به سرپناه و آشیانه‌ای برای کوه‌نوردان تغییر کاربری داده و مناسب‌سازی کرده است. این آشیانه‌ی کوه‌نوردان بر پایه‌ای بتنی و روی آنچه از یک پناهگاه زیرزمینیِ دوره‌ی جنگ جهانی اول به جا مانده، ساخته و استوار شده است.

این سازه به‌رغم سادگی و نیرومندیِ فن‌آورانه‌اش، نمودهایی از نوگرایی و آسایش را برای گردشگرانِ محیط دست‌نخورده و طبیعیِ آلپ به ارمغان آورده است. سرپناه‌ها و آشیانه‌های از این دست، شکافِ ژرفِ میان نیازهای مردم را با نگرش و دریافتی که از محیط پیرامون دارند، آشکار می‌کنند؛ که به موضوع مهم و کلیدیِ مداخله‌های آدمی در محیط‌های دست‌نخورده و شکننده بازمی‌گردد.

برگرفته از : boredpanda.com
برگردان و آماده‌سازی : امیریاشار فیلا